22 Şubat 2008 Cuma

Seni Çok Özledim Dedecim

Üzerinden 4 yıl geçti üzücü zor ve hala kabul edemediğin bir dört yıl. İsyan etmek istedim o güne hep. Hayatımın ise sensiz manasız ve bir hiç olduğunu senin yokluğunda anladım benim canım Dedecim.

Her gece bir kere rüyamda o ay parçası gibi gecemi aydınlatan yüzünü görebilmek için yalvardım ve dua ettim ama sen yoktun bir çok gece. Rüyalarıma her girdiğinde, her senin hayalini beynimde tenefüz ettiğimde bir sonraki gün yeniden doğdum.

Her sene birkaçkez uğradığım minik ama sevgi dolu ufak bahçende, senin yüreğinden kopan sevginle işlediğin bahçene girdiğimde ise içimi bir hüzün kaplıyor. Yüreğim biraz daha kırgın, gönlüm gün geçtikçe biraz daha acılı sana koşmak için sabırsızca ruhumu bedenimden sökmek istese de, birşeyler tutuyor onu orada kalması yönünde.

Yağmurlar yağdığında gözlerimin içerisinden dışarıya süzülen damlalar beni biraz daha bu acıya katlanamaz hale getirse de, her senin mezarının başına geldiğimde garip bir tebessüm doluyor yüreğime yüzüme yansıyan, göz yaşlarımla mezarının başına akan. Soğuk mezar taşlarının arasında süzüldükçe, yüreğim daha da burkulsa da başında dua etmeye başladığımda. Mutlaka tek bir gerçek yüreğime saplanıyor. Ve bu gerçeklik ise " senin olmadığın bir hayat çok zor ve manasız geliyor bana".

Ben seni çok özledim dedecim, hala her gece yatağıma girdiğimde dua ediyorum sana "ne olursun bu gece rüyamı hayalinle şenlendir dedecim"diye. Ben sensiz yapamıyorum bu hayatta. Seni çok özledim dedecim.

Hiç yorum yok: