acıyalanların
payendesi olmak
şimdi neye gebe insanlık!
vakit suskun
adım sessiz
erken boşalan gözler
yağmur sonrası nemlenen, göz kapakları.
geceden düşer kağıtlara şiirler.
ne sıraya dizilir,
ne de sınıflara bölünür.
boy boy kendini pazarlar kelimeler.
sona kalan kırlangıç ile,
simurg'un acısı...
deniz fenerinin ışığı ile geceyi aydınlatır.
bir avuç buğday tanesidir insan
gelecek kışlar için,
umutlarını yak!
hayallerini kundakla
dola diline nazım' ı
ve haykır o'nun
nikbinliğini
...
görüş günüde mavidir göz.
algı denizdir.
bilinç ise gülücük.
tek gerçeklik ise sen.
gecikmiş bir zamansın sen
-di'li,
-miş'li
veyahutlar ile dolu..
ve gece dönmez olsun istersin.
emanetin sina'daki haykırış
gobi' deki sağnak yağıştır.
schubert'in minörüsün.
sen,
bende
doğrulardaki yalanım.
aramızdaki düz paralellik ile
mevzu ne mi?
keşfedilmemiş bir duygu,
yaşanmamış bir anı,
tomris uyar'ın güzelliği...
nilgün marmaranın bunalımları...
kundera'nın dayanılmaz ağırlığı...
yani mevzu
sen
ben
...
..
.
biz!
.jpg)
.jpg)