sana bugün.
Hayallerimiz
kalemimiz,
sevgimiz
kalem traşımız,
umutlarımız ise
parşömenlerimizdi,
aşkımızı anlatabilmek
için sevgilim.
Bende ki gizli
sensizliklerin
hüznü bu.
Yoksunluklarının
acısı,
korkusu bu
absürdleşmelerimin
sebebi.
Anlatamadıklarımı
kelimelerle
çiziyorum sana,
derinlerine
yapışıtırıyor,
duygularıma
kazıyorum.
İçerisinden
çekip
kurtarasın diye
ben hep
bekliyorum seni
imgelerimde,
kelimelerin
gizinde.
Mektup denmezdi ki buna,
bir hıçkırık,
bir içe
kapanış bu.
Erkeğin
göz yaşlarını
yüreğine
hançer gibi,
saplamasıydı.
"Çocuğu olur da
sevinçle bağırır" ya,
bu da özlemini
yenmek için.
İç
i
s
y
a
n
ı
m
d
ı
sana
aslında...
Mektubum sana
olan
özlemim.
Yoksunluğunda ki
harabelerim.
Olmadığın
günlerimde,
restore ediyorum
beynimde
seni/beni
tekrar
tekrar.
Kalanlarımızı
düzenliyor
yeniden
tasarlıyorum.
Üzerlerini
göz yaşlarım
ile örtüyorum.
Su altında
parlaklığını,
canlılığını
yitirmesin
diye.
Sana anlatmak istiyorum
ama
uygun
kelimelerin
dizaynını nasıl yapacağım
bilemiyorum.
Bana yardım et...
...yok
bunun
ilacı,
ilacım
olan
senin
nerede
"Kullanma
P
r
o
s
pek
t
ü
s
ü
n"
LiberterKedi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder