türkiye'de madenciler....

d/b ilimin delisi

delilik sevgilim,

benim sevgimdir delilik. bir sözcük üzerine kurulmuyor, var olanı dürtüyor, eşeliyor, o bölge de yer ediniyor. içerisinde bir ateş ile harlanıyor. kıvılcımları öyle bir hal alıyor ki gözlerime gelinceye kadar, damla damla yanaklarıma serpiliyor. ardından bir iç çekme ile kendimi herkesden kaçırıyorum....

martıların çöpleri karıştırmayı sürdürdüğü sabahlar. kedilerin deniz üzerine kanatlanıp, patileriyle volta attıkları anlarda, garip bir dejavu ile güne yeniden koloninin içerisinde başlamak. onların yaşadıklarına göre hayatını şekillendirmek. onların talimatlarına uyum sağlamak... deliliğe olan sevgimi pekiştiriyor.

sikini eline alıp, duvar diplerine işeyen çocuklardır gerçek hayat. annesinin ağzından dökülen sövgülere rağmen okuldaki deli gömleğini çıkarıp, evin bir köşesine cesaretlice savuran ve sokağa akan çocuktur gerçek hayat. tarlaların içerisinde kamelyalar inşa ederek ortak bir paylaşım alanı yapabilme uğruna çırpınmaktır hayat...

hayat, herşeye inat delice ortak yaşamdır.

fakat bizler, toplumun sadık itleri için,

bir sabah uyanıp, bedenimizin tüm hücrelerini ele geçirmiş devingen bir acıyla uyanız. tek tip toplumsal bireyizdir. tıpkı tahakkümün istediği gibi. ondan sonra böyle, nereye baktığını bilmeyen gözlerimizle her karşılaştığımızda katlanacak bir acımız mevcuttur yaşamımızda, her kendimizle bakışımızda suntadan yapılmış, otorite piçleriyizdir.

jiletin damarımda pabuç süzdürmesiyle....hayat benim zihinmde:

seni sürükleyeceğim. sürükleyeceğim ki, açığa çıkarılamayacak derinliğe hapsedeceğim. poseidon'u kapına bekçi edeceğim. tanımlanabilir gün ve gecelere maledilemeyecek bir sevi karabasanından aldığım pay ile seni zihnimde fahişeleştireceğim.

saygısını bulsun kendi içkin dünyasında herkes. belirsiz "ben"in. yaslı yüreğimin utangaç itirafı:

"SİZİNLE HER YAŞADIĞIM GÜN, BİR GÜN DAHA YİTİRİYORUM..."

suskunluk, köleliğin prangasıdır!

kör bir duvar,

üzerinde kuş tünemeyen hayatın içerisinde kaybolan çığlıklarımızın, birbirine değmediği bir yaşam....
kule diplerinde çektiğimiz şarap şiselerinin dibi kadar küçük dünyamız. taze yarılmış, kıpkırmızı nar taneleri gibi annelerimizin etekleri içerisinden merhaba dediğimiz dünyaya, herşeye karşı köreliyoruz.

sönük bir harın üzerinden geçirdiğimiz ellerimize değen, o sımsıcacık hatıralar ne de güzel zihnimizi besliyor. yüzümüzde aktifleşen kasların arasında gözlerimiz kapalı bir halde gülümsüyoruz, doğa ile kopmamış hayattaki bir insan gibi. ve bir ses müdahale ediyor şuurumuza...

ayakta mı uyuyorsun lan!

...diyerek.

sonuç dünyanın içerisindeyiz.

kirletilmiş, insanların aşama aşama doğadan kopmasına tanıklık etmiş. kendi kendilerini yönetme uğruna doğaya da tecavüz etmiş bir nesiliz. birbirimize karşı herhangi bir sevgimiz olmadığı gibi, doğanın her bir kademesinde körleşiyoruz... asosyal bir yaşam ile endüstriyel metaların translığında şuurumuz çölleşiyor. tek renk, tek dil, tek ruh üçlemesinde sınırlandırılıyoruz. ismini terimsel fahişelikle süslendiriyorlar. ve bizde sessiz kalıyoruz. lal olmuş dilimizin sağnak acısını duyamıyoruz. mevlana'nın dediği gibi kalbimiz deniz, dilimiz kıyıdır...ama kirletilmiş, içerisindeki tüm canlılığı yok edilmiş, militarist, teokratik ve bireyin yaşam hakkının elinden alındığı bir toplumun sadık köpekleriyiz bizler.

emir geliyor ordan burdan, dalga geçiyorlar bizlerle. halkına takla attırıp, yedi göbek ileride doğacak nesillerini bile borçlandırıyor bu canavarlar. görmüyoruz. kör olmaktan, vurdumduymazlıktan başka bir şey bu. nasıl bir temanın içerisinde cümle olmuşuz, belirsiz. bir hiçliğin garip trajedisinden başka bir şey değil yönelimsel yönetim.

korku işte burda başlıyor.

suskunluk, köleliğin prangasıdır!

who are the behinde the walls son of the bitches

işkencenin kaçıncı yıl dönümüdür...

tarifi olmayacak bir düşünce bu. toplum, ahlak, din, para... insan yaşamının formülüzasyonu. temel öğeler sikişmenin metabolizması ile eritilir insan zihninde. direnç, ergitilerek formülize edilir ve seyreltilir hayat. herkes bir turşu bidonu içerisindeki gibi aaynı kokuya ve tada sahiptir. damak artık ekşimiş baskılara bile biat kültüründen karşı çıkamamakta. gitgide ayrışıyoruz. sınıflara bölünüp, zamanın aynı noktasında, farklı devirleri yaşadığımızı zannediyoruz. çok yumuşak bir transkilizan bu. televizyon ve popüler kültürün kondomu olmuş, hayata girip çıkıyoruz. görevimizin hala neyi addedtiğini bilemeyecek kadar koyun sürüleriyiz. kabullenmemek garip bir mübağala....

iyi uykular....

Fucked the All...

devr/im

devrim

temiz kalan tek yerdir 

devrim 

bütün bir yıl 

kirlenen duvarda 

ama görebilmek icin 

asıldığı çividen

indirilmelidir 

yapraklari biten 

takvim 

zorbalara direnmektir 

devrim 

bir çocuğun annesinin çantasından aldığı 

paraları altına gizlediğini 

söylememiştir dövülen hiçbir hali 

içinde yaşamaktır devrim 

dikiş kutusunun 

ve toplu iğneler gibi 

bir arada olmayı gerektirir 

karşı koyabilmek icin zulmüne 

makas denilen patronun 

gece ışıklar arasında

koşmaktır devrim 

ateş böceklerini 

yakalamak isteyen çocukların 

peşine takılır gün gelir 

yanıp sönen mavi ışıkları 

polis arabalarının

kağıt bir gemidir devrim 

bütün gemler 

hurdaya çıksa da sonunda 

taşıdığı özgürlük şiiriyle 

batmadan yüzer nicedir 

dünya sularında 

kim bilir kaç yunus görmüş 

kaç DENİZ GEZMİŞ

...

Sunay Akın

sana...

yağmur yağdı

ve hiç dinmedi,

büyüdükçe büyüdü

isli ve

yalnız

olmak

biliyorum!

insanın psikolojisinin ne durumda olduğunu sorgulaması, psikolojik bir gerginliğin meyvasıdır diyor kimileri....

belki de doğru.

insanın intihar eğilimini sorgulamanın yerine, onu bu noktaya getiren etmenlerin doğurdukları insanları nerelere parçalayıp uzatıyor onu sorgulamak gerekiyor.

kimeleri televizyondan fırlayanların hayatını arzularken...ben neden börklüceli mustafa'nın yaşamını arzuluyorum.

biliyorum!

türk kürt sevgilidir ulan!

bir hediye aldık, ama...

hayal bir delinin tualidir. menşeii belli olmayan renklerin çiftleştiği bir yataktır. kendi yönüne akmayan hırçın bir nehirdir.

toplumsal olmayan bir ütopyacı için hayatın teması budur.

ardına takıldığımız baloncukların kölesiyiz. -muş'lu, -miş'li geçmişlerin / geleceklerin peşinde sürünen kendimizin fakiriyiz. bir yere gelmek istiyoruz. ama geldiğimiz yer, hep kendimizden uzaklaştığımız yerdir. eski günahlara saplanan hançerlerin ucunda ömrümüz.


ateşin ortasında kalmış akrepler kadar gölgemiz net değil. 

kendimizden kaçan, 

toplumun en sadık köpekleriyiz.

zamanın sürüncemesiyle uğraştıkça, eski günahların gölgelerini büyütüyoruz yaşamımızda. kararsızlıklarımızın arasında, hayatımıza, hep yön veren toplumun beklentileri. en büyük korkumuz, kendimizle yüzleşmek.

halbuki orak bir kere yüzünü parçaladımı korkunun, direnişin ardı kesilemez hiç bir güç tarafından. inanç, bir garip kandırmacadır dogmanın kucağında. herşeyin uykusu sularında dinginken, diş kırılır düşlerin gerçekleşmemesine. herşey bir korkuyla engellere, kurallara ve dayatmaların getirdiği formel bir yaşama dönüştürülür. işte bu yüzden kimse kendisi olamaz.

bu yüzden, gün hiç mutlu doğmaz. ardında hep yaşayamadığımız, kendimizden kaçtığımız bir umudun çaresiz bekleyişiyle dağınıklaşır. bu dağınık günlerin cüssesi çok irileşir. geriye - ileriye eşit gidişlerin zamanı kalır. anlamına adres ise "hayat" denilir...

herşeye bir rest ile...

ölüme nağmeler-1 (mayakovski)

bir varmış bir yokmuş

derler hani: 

aşkın küçük sandalı 

hayat ırmağının akıntısına kafa tutubalir mi! 

dayanamayıp parçalandı işte

sonunda,

acıları, 

mutsuzlukları,

karşılıklı haksızlıkları, 

hatırlamağa bile değmez: 

ödeşmiş durumdayız 

kahpe felekle. 

ve sizler 

mutlu olun 

yeter 

-mayakovski-

Karikatür: Aşkın Ayrancıoğlu

Luar Na Lubre - De Ruada[A Terra de Namorar]

Luar Na Lubre - De Ruada[A Terra de Namorar]

Nightingale - String Quartet

Sosyal statülerine bağımlı bireyler kişilikleri sigara dumanı kadar sert olan zat-ı muhteremlerdir.

beşe bir

nerede tükettiğimizi bilmediğimiz bir yaşamın 

garip gölgesi altında mızmızlanan 

şımarık çocuklar gibiyiz.

gayr-i meşru

piçleriyiz

hayatın.

.

ırk/kürk

ırk ve kürk birbirine etmolojik olarak uzak gibi görünsede, insanların davranış düzeyinde nasıl bir benzer etkileşimde olduğunu bugün görebiliriz. birbirine o kadar yakındır ki bu iki kelime, bugünkü sosyal etkileşimlerde oldukça acıtıcı durmaktadırlar. insanların bu kadar birbirlerine hayvanlar gibi düşman kesilmesindeki en temel olgu mülkiyet ve sınır tanımaz meta sevdalığıdır.

acı!

duyguların bile kapitalleştiği bir dünyada, insanlık kendine geldiğinde, umarım çocuklar ellerinde pastel boyaları hala muhafaza eder halde dururlar.

varoş duygu-lar

kanseri yenebilirsiniz 

ama vücudunuzda her bir mahremiyetinize nüfuz edipte 

sonra çekip giden o "şey"e karşı 

kazanç elde edemezsiniz. 

çünkü onun için duygularınız, 

onun sizin hayallerinizle yatıp - kalktığı 

fahişe duygularınızı 

becermek için kullandığı, 

o varoş hoteli 

olduğunu 

bilirsiniz!

... %1 dünyası

HES Katliamdır!

hes' ler doğa' ya yapılan katliamlardır.

bugün hes'lerin götürüldüğü bir çok yerde, doğa, insan ve diğer canlıların yaşamlarına tecavüz ediliyor. bunu dile getiren meslek odalarının çözümlerini dinlemeyen devlet katliamı şirketlerin ellerine verdiği güç ile gerçekleştiriyor. anadolu'nun dört bir yanı şuan işgal edilmiş durumda. bunların içerisinde bir çok yerde mücadele olmuyor değil. oraya dışardan giden insanlardan çok, oranın halkının mücadelelerini dile getirmek boynumuzun borcu ve yanlarında olmak bir insanlık görevidir!

Tortum Faşizmi Ve HES Öyküsü

termometre

bu video modern toplumlarda insanların nasıl pasifize edildiğini çok iyi göstermektedir. bugün, 22 kasımda seçmek özgürlüktür saçması altında bize devlet seçim yapmamızı sunuyor. onların istediklerini izleyecez, onların istediklerini konuşcaz. post - modern bir dikta yönetimidir bu. herkes belirli zamanlarda buna karşı çıksa da şuan herhangi bir tepki mekanizması yok. sesini duyurmaya çalışanların sesine ise ses olan yok. bu ayrışma ve deformasyonun aleni bir örneğidir.

iyi kabuslar!

ceza üzerine/ali yıldırım

dışarıda bir çok yerde insanlar ceza verilmesi hususunda bir hayli faşist ve insanlık dışı söylemler ortaya atılıyor. bazen bunları okudukça kendimden utanıyor ve nasıl bir toplum içerisinde yaşıyoruz diye korkuyorum. korkuyorum çünkü eğer bu insanlar bu kafa yapısını değiştirmezlerse, yaşanacak yerlerde ilkelliğin en modernist çöplüklerini göreceğiz. 

tecavüzcülerden tutunda, dejenere olmuş kültürel soğanların görmezden geldiği toplum git gide insanlığı yiyor. şuan dünya üzerindeki en temel hisler; şiddet, kavga isteği, öldürme, libidonun sınır tanımaması gibi dizgini kaçmış olgular bir hayli tedavi edilmesi gerekmektedir.

unutulmamalıdır ki;

"hapishaneler ve tımarhaneler izole merkezleridir."

focault benzeri bir tümce olabilir ama bu konuda ali yıldırım iyi bir çıkarım yapıyor:

cezanın  amacı  nedir?  

faile  bir kefaret  ödetmek  mi?  

suç  işleyen  kişiyi yeniden  topluma  kazanmak  mı?  

ceza  suç  işleyen  kişiyi  ıslah  etmek  için mi yoksa o kişinin üzerinden topluma bir mesaj vermek için mi veriliyor? 

cezanın amacı kefret değil de faili kazanmak ise ölüm cezası kişinin yaşa­mına son  vererek bu  olanağı baştan  ortadan kaldırmaktadır.  ölüm cezası insanı yok ederek ceza olmaktan çıkıp bir öç almaya dönüşmektedir. 

...diyor  ali yıldırım. fakat bugün yeniden açıklamalar faşizmden öte bir noktaya kadar çekilebiliniyor. bunun temelinde ki vargı ise insanların asosyalleşerek birbirinden uzaklaşıp, topluma ve doğaya karşı yabancılaşmasıdır.

bu negatif teknoloji, yani kapitalist bir hayat biçemidir.

kötü.

deli ve suçlu

hapishaneler ve tımarhaneler izole merkezleridir.

f...

acı/

kanseri yenebilirsiniz ama vücudunuzda her bir mahremiyetinize nüfuz edipte sonra çekip giden o "şey"e karşı kazanç elde edemezsiniz. çünkü pragmatizmin, kapitalizm için; onun yatıp-kalktığı fahişeleri becermek için kullandığı, o varoş hoteli olduğunu bilirsiniz!