4 Eylül 2007 Salı

...karıncalanma...

...karıncalanma...

karıncalanmaydı hayatım,bir ürperti damarlarımda esen yosma lodos,
akıyordu göz yaşlarım ellerime doğru,
yok tu,yok oldu,bir kuyu,huyu belli olmayan bir birikinti su,
nesine açılacaktı ki bu suyun içersine bir kuyu...

duvar saattinin,duvardaki tınısı odaya her yayıldığında,
bir kuyuya atmış kendini kova misali yalnız adam.
Ne düşünürsün bu yalnızlık ta,düzen arzusunu mu,
yoksa kaos'un verdiği o kargaşayı mıı...
ben bildiğiklerimle sınırlayacağima,kendimi tercih ederim
bilmediklerimin oluşturduğu,
kaosun içersinde yaşamayı....


LiberterKedi

Hiç yorum yok: