söz yitimsiz, kelime yetersiz...ne söylenir.
Konuşma ki duysun, gözlerinin bağırmak istediğini...
Yoksulluk ardılı, varlık görüntüsündeki fakirliğim ben. Şimdi lambamda gizliyorum umutlarımı.
Acaba ovalarsam çıkarsam içerisinden olmasını istediklerim, bilmiyorum? Ürkek ve çifterli bir ruh yapısı haline sahibim...
Rüzgarın yüreğime jiletlediği o eski serin, titrek sevgimi özlüyorum. En azından varlığımı onuyordum onunla. Yalansız bir kaç kelime bile yetiyordu anlaşmaya. Anlaşılmama güdüsünü taşımadan yoksulluğum zenginleşiyordu. Karşılıklı diyaloglarımızdan. Ama ya şimdi.
Suçlama ve gerisinde saklı tutma, umarsızlık:
Tamamiyle Yalan Olmuş Herşey!
Yalan bir ironi.
Sözlere işlese de, içerisinde barındırdığı terslikler bize gerçekleri üfürüyor.
Ama
gör
-e bil
e
n
e
....
Herkes sağır bir yarasa bugününde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder