var olmak mı,
yoksa olmamak mı,
bütün sorun bu!
düşüncelerimize katlanması mı güzel,
zalim kaderin yumruklarına, oklarına,
yoksa diretip bela denizlerine karşı
dur, yeter!
demesi mi?
ölmek,
uyumak sadece!
düşünün ki uyumakla yalnız
bitebilir bütün acıları yüreğin,
çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü!
çünkü, o ölüm uykularında, sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından,
ne düşler görebilir insan,
düşünmeli bunu.
bu düşüncedir
felaketleri yaşanır yapan.
yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
zorbanın kahrına,
gururun çiğnenmesine..
William Shakespeare
1 yorum:
...bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
kim ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altından inleyip terlemek,
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
bilmediğimiz belalara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanı?
Ölümsüzlük dedikleri daha 16. yüzyılda yaşarken bile insanlığın dolaştığı tüm zamanlara hakim cümleler yazmak olsa gerek... Acı olan şu ki hala William Shakespeare'i içimizde duyumsayarak okuyoruz. Keşke bu sözcükler bir gün anlamını yitirse, eminim o da isterdi bir gün ölüp gitmeyi, acıların kaybolduğu bir dünyada...
Yorum Gönder