insanı aramak

ay dokundu 

omzuma 

irkildim 

göğün puslu balkonunda 

birdenbire 

insanları özledim 

insana dair 

özlem insanı 

şahsiyetiyle tanıma isteği insanı 

aramaktan geçer 

insanı arayan yürek, 

küllerinden doğan ikarustur. 

çamur bedduadır.

inanmak ise 

yapaylıktır.

yaşama(ma)ya

gün 

geceye

dolanarak,

beklentileri 

çok ötelere bırakıyor...

ağlayan yürekler

-in puslu gölgeleri 

geride. 

kokmuş

onca yaşamın iğrençlikleri

tüm genizleri işgal eylemiş.

sen,

sen olmanın 

uğraşısında

-sındır.

kimi ne ne

yaşama etiği

siste

cenazemin marş sesleri doğanın tınısı olsun...

insanlardan uzak, bedenimi yağmurlar yıkasın.

sessizlik ölüm değildir.

ak)t(ı

savurduğum düşlerimin
peşindekiler.
dişlerimin arasında sıkıştırdığım
rüzgar
içerisindeki toz kadar
büyük kişiler
emir kipiyle yaşama
kaşınmak.
bitti.

yasal tecavüz

 füsun' un
derdine gir,
mehmet' in
üstünde dur,
bir genelev monologu yaşam
fermente etmek
düşünceleri
dumansız koku
yaşam
sessizce dinle
açlık orduları isyanda.
libido
cinsellik
uyuşturucu
eş anlamların sınırları
yumuşak beyinler.
uyuyor
heterosesüel sapkınlıklar
damaklar,
dimağlar,
deformasyonun eteğinin altındaki el
okşa
karıştır,
sulandır
kaç
..
.

düşle[!]

...düne, yarına dair amorf bir düşe dair.

düş
-müşüm
düşü
-ne
düştü
-ğü
düşüm
-ün
döşü
ne
...
..
.
ortasında
bir yerde
kovalıyorum seni.
uzaklaştığında
rüzgarlar uğulduyor
döşümün
içerisinde.
berisinde
beynimde
tam tepesinde
imgelerin
volta atıyor.
zihnimde,
tenimde
göğüsümün
tam içerisinde
sen yokken
kursağımda
hayalini
dişliyorum.
düşümün,
düşüne
düştüğü
zaman
diş attığı gibi.
inliyorum
inceden
indikçe
inleyen,
ince
intihar
peşinden
...
..
.
karşıma çıkan
imitasyonlardan kaçıyorum
yalnızlığımda
yastığıma sızlanıyorum
ince bir ağrı
sol tarafımı kaplıyor
içim
bedenin.
bendenin,
bedenim
ben,
senim
ama
düşme
ne olur
düşüme
dişlendikçe
düşüne
diş geçirdikçe
düşümüz
diş diş
batıyor
düşümüze
korku
gitmen
gitmek
gidişlerde
bilinçsizleşmek
...
gayr-ı ihtiyadi
düşünememekten
öyle
yalnızlık
korku
hayal kurmamak
ihanet
düşlemek ise
düşeşe gelmek.
sesteş olmak
düşlemek
uzaklaşmak
düşlemek
yalnızlık
düşe dalmak,
her şey zahiri
bilmek
bilmeye dillenmek
dillendikçe
yazıya düşlemek
düşlendikçe
çağlamak.
kelime
kelime
söz
söz
öbek
öbek
ikilemlerim
düşlerim
duy
beni
düşlüyorum seni
düşlerimde
düşüşlerimde
düş imlerimde
düşle[!]

tornavida

vidayla 
tutturuldukça
onca 
nükleer bomba
silahlanmaya karsı
tek 
 umuttur
halkın elindeki
tornavida

Sunay Akın 

[a]kronik imge

ahlaksız bir akrostij yapmak istiyorum.

narsizm, içimdeki öldürdüğüm koyunum...

açıkça söylemek gerekirse; defalarca duygularımın katliamını gerçekleştirdim

rızası olmadan onlara önce tecavüz ettim.

şimdi öcünü alıyorlar...

izleyerek geçirdiğim hayatımın

zamanı bugün

mat olma vakti geldi.

yaşamı boynundan kırmak

ölmek...

beyninizde kendinizi bitirmek kadar kolay birşey yoktur. boşlukta kendi boğazınızı keser gibi, düşüncelerin gırtlağını parçalayarak onlarla akmak. kendinizi terk etmek ve gitmek. karanlıklarınıza ve yalnızlığınıza. kimseyi düşünmeden, kimseye bağlı kalmadan, günahkar olmak gerek. intihar edip, beyninizde oluşan boşluklara hamamböceklerini koymak. en güzelidir. karartılmış ruhunuzu, ağustos böcekleriyle aydınlanmasını arzulamak, gerçeklerden kaçmaktır. hiçleşmiş yaşam, çürüyor. unuttuğumuz bu. toplumun delilik olarak yaftaladığı düşüncelerle, el ele gitmek. yalnızlığa, karanlığa.

korkmadan, kaçmadan...

arzulanmayan yaşam krokisinde, kendinize defalarca onlar için tecavüz ederken duyduğunuz suçluluk mazoşistliktir. çünkü kimse sizi düşünmez ve içerisinde bulunduğunuz durumun önemini göremez. sadist ruhları her yere dolar. işte bu , insanı ölüme götüren acı bir eylemdir. hemde yasaklanmış bir ölüme, intihara götürür. anlamı ince, ateşli, korkulu ve sert bir hayatla sentezlenmiş ölüme...onların tek yaptıkları ise arkanızdan üç - beş timsah göz yazşı dökmektir. yüreğinizi parçalayarak, tekrar yapıştırmak. üzerinizde tepinerek libidolarını düşürdükten sonra göz yaşlarınızla gusül abdestlerini alacak kadar gerçekçidir hayat. bu yüzden boynundan kırmalı yaşamı.

kimine göre pembe, kimine göre siyah olan

 -tüm renklerin kolajı beyaz olan yaşamı. kirletmek,
kirletilmek.

tamamen yaşamınızdaki müdahilliklerin getirisidir.

bu yüzden yaşamdaki en büyük totoloji: bir kolajdır"...büyüdükçe küçülen hayallerin peşinden koşuyoruz. tüm umudunuzu kaybetmek özgürlüktür."...deyimiyle betimlene bilinicekbir kolaj.

ne kadar kabullenmesekte, bu böyle değil mi?

öl/öldü...

2 Temmuzu Unutmadık[!]

2 Temmuzu Unutmadık[!]

kırık kelimeler

...seni hissederken ağlıyorum,

bu sıcak zaman esintisi değil.

içimizdeki kendimize olan misafirliğimiz.

bir fırtına.

öksüzce esen 

bir tayfun

...

..

.

yerindeki boşluğu dolduramayanların 

kopartılması, götürdükleri...

kızgın bir rüzgar tokatlıyor

madem rüzgar kızgın,

güneşi çekelim aramıza.

dağıtmak gerek

bu basık 

huysuz 

hali.

beklemiyorum artık.

korku parçalamış kütlemi

yarım kalmışlık eksikliğinden

susmak,

es/mek değil.

kelimeleri kıralım doğru yerlerinden

hayallerimizi saplayalım 

üzerlerine

son sigaramızı tüttürdüğümüz ortak ağızla

halkalar yapalım 

mutluluğumuza.

içinden geçsin

semaya dolasın 

bizi..

değil mi ki aşk

benim/senin içinde olan 

ve esen töz

aynı

sen/ben

uzaklardaki başkasıyla

kayanın üzerinden kalkan

albatroslar kadar arzuluyum

sana deniz/

im...

...dinle

dalgaların armonisi

senin-benim 

seremonim.

yeniden

içinden

dinle.

yağmur kokulum...

ah! 

düş olmayan bir şey var mıdır gündüzleyin. 

gözlerinde geçmişten gelen bir ışıkla, 

çevresine bakan kişi için? 

edgar alan poe

öpücüklerle hayallerimi uyandırıyorum.

seni barındırıyorlar. ne kadar yumuşak hisler bunlar. pamuk gibi. korkmuyorum yanında. ellerim ellerinde kenetli halde. susup, ağlıyorum. göz yaşlarım emekliyor yanaklarımdan aşağıya. sen parmaklarınla kaldırıyorsun onları yanaklarımdan. dudakların, dudakların dudaklarımla dans ediyor. titriyorum. ilginç bir duygu bu. yazdırıyor bana seni. seyyah ediyor beni, kelimelerde seni arıyorum. tanımlamak için. uğraştıkça, şizofrenleşiyorum. kişiliklerim oluşuyor. bilinçsizce tüm  harflere, tüm dillere, tüm toplumların aşklarına sarılıyorum. seni bulmaya, tanımlamaya çalışmak adına. deliriyorum. suskunum. neden bilmiyorum. 

ama artık değiştim. 

kelimeleri yiyorum, duyguları kokluyorum. bulamıyorum. nasıl bir sentez yapmalıyım. dünyanın en güzel tanımı için. en güzeli, en özeli, hiç yapılmayanı bulmaya çalışıyorum. benciliğimsin. kıskançlığımda faşistleştiğim kölemsin. hayalimdeki obezliğimsin. açlığım, doyumsuzluğumsun. sadece bana aitsin. sadece duygularımdasın. gizlisin. bilmeyeceksin. seni seviyorum. anlıyorum ademi. havva'ya olan duygularla, elma' yı bende yerdim. günah sensen. en günahkar benim baranım*.

ben sana dokunmak istiyorum. 

rüzgara karışmış béhn*'im. kokla. dokun gökyüzüne. yıldızlara bak akşamları. çünkü ben gökyüzünü okşuyorum. elliyorum yıldızları, ayışığında aralıyorum galaksileri. ardından sana doluyorum kayan yıldızlarla. dilek tut. 

ben sanırım sana aşık değilim. 

aşık olmanın çok ötesindeyim. gözlerin tenime izdüşümler gönderdikçe, çenemin bir buçuk karış altında, sol tarafta bir yerlerde; derin bir sarsıntı oluyor. ben seni ölümüne seviyorum. 

neden?

nasıl?

niçin?

yağmur kokulum...

düşüm/sün

baran: yağmur(kürtçe)

béhn: koku(kürtçe)

deliliğim neresindesin hayatın

linç et beni...
kalbim kaşarlaşmış
beynim kevaşeler pazarlıyor.

özlemimsin vahşet

metayım topluma.
yokluk her şeyimizde.
dilenciyiz günaha

diablonun soytarısıyım ben

koptukça, birleşiyoruz.
parçalandıkça, tamamlanıyoruz.
korkuyu mıknatıslıyoruz...

oyuna müdahil misin

linç et beni tanrının çekici.
köpeğim ben.
kerberos' u dişliycem.

ölüm olmalı bu yazıda.

deliliğim neresindesin hayatın.

hisset(!)

mor düğmelerle bezeli hayat,

bir bir iliklediğim

mor düğmelerle,

seni saklıyorum 

tenimin üstünde.

göğüs kafesimin 

hemen altında.

sol yanımda

hisset(!)

içerisinde en taze elmalardan 

yaptığım, elmalı pasta kıvamında 

duygularım var.

sana saklıyorum.

kulağım ardına 

gizlediğim 

çiçeğim, 

papatyam

hisset(!)

kelimelere kanıyorum 

 

oluk oluk,

cümlelere ıslak harfler katıyorum 

sıra sıra

beyaz kağıtlara ilikliyorum

dizin dizin

seni

hisset(!)

...duymadıkların 

dilimde 

palazlanıyor, 

gözlerime batıyor.

korku sadece 

hissedemediklerin.

benim sana öykünmem

hissettiklerimi

anlatamamam

sadece

hisset(!)

ve...

dinle...

 

ben senin bıraktığının 

çok ilerisindeyim. 

gerisinde bıraktıklarımın 

çok üstesindeyim. 

ara, 

lanet. 

özlem 

acı. 

hisset(!)

lanet bir acı olsa da bu öykünme. 

imgelerimde hisset beni. 

yaz,

çiz,

karala,

ve 

tek bir geçişte 

sil beni 

ufacık bir şüphen varsa benden. 

kundakla beni hayallerinde. 

yoksa sadece 

hisset(!)

güven...

geleceğim umutla 

etrafını sardığım çiçeklerle,

serçelerin kanatlarına yüklediğim 

biz imleriyle.

başına yüreğimden topladığım papatyalardan

taç yapacağım. 

göz yaşlarını parmak uçlarımda toplayıp, 

dudaklarıma dolayacağım. 

benim susuzluğum

sadece:

emin ol ve güven

dinle ve inan

sen sadece hisset(!)

ağıt mamak

konuş-

mamak.

iş-e

git/me

k

ver-emediklerinin

örütüsü 

bu(!)

sus.

benim sana olan kinim

senin verdiğin acıları,
topuklarının bastığı
kırlara serdim.

hırsım
sana karşı bu.
kinlen
-dim.

topuklarının
her uygun / uygunsuz 
hareketi ile...
menekşeleri
ezişi ile...

topuklarında kalan kokuydu
benim sana karşı olan
kinim.

Ruhun Pornografisi

kız arkadaş,
çıplak aşığı ile
herkesin yanında
coşarak oynar.
düğün bayram et,
vücut pornografisi!
ama ruhun pornografisi de var.

kimi zaman bir konferansta
konuşan sanatta,
bir kadın aşçı kadar
güçlü olan biri
dinleyenlerin önünde sergileyecek
kendi ruhunun pornografisini.

picasso' da
her şey açık değildir
kendisine, stravinski işitim,
ahlaksızlığıdır oysa.
böyle birisinden utanırdı
her hangi bir parisli yosma.

dansözü çırılçıplak soydukları zaman
utanıyorum onu gönderenler adına,
arkadaşım kaldırımdakilerle olduğu zaman
utanıyorum onun adına da...

dert küpü olduğu zaman senin vatanın
o yeraltı milyonerleri
açığa vuruyorlar elmas takıları
ve fok kürkleriyle
kendi ruhlarının pornografisini.

yazıyorlar bir yabancı eliyle
sevdikleri dost hakkındaki yazıyı,
ama ruhun pornografisi olarak
asılı duruyor
yazının altında
onun imzası.

salon toplantısında
ayıplandığı zaman eşini aldatan koca
mahrem ayrıntılar istenerek,
bağırıp çağırır ruhun pornografisi orda.

siz nasıl cüret ediyorsunuz buna,nasıl.
biz ne kadar sık kalkışmaktayız sizinle
her ışığın altında bakmaya
bu bir giz iken
iki kişi için de...

pek doğal,beraber yatmaya değmezdi belki...
fakat anahtar deliğindeki
çıplak göz bakarken
çok daha ahlaksızdır
sizde gördüğü
şeylerden...

damga vurun ekrandaki striptizlere,
sarın venüs' lerin karınlarını, en iyisi.
ruh nasıl olsa da esas budur.
yitip gitsin ruhun
pornografisi.

Andrey A. Voznesenski / 1974

Ezilmek(!)

marifet hiç ezilmemek bu dünyada...

ama biçimine getirip ezerlerse,

güzel kokmak

kekik misali

lavanta çiçeği misali

ıtır misali

yunus misali

tonguç misali

nazım misali

neresinden başlasam

bilmem ki...

Kaynak: Baldaki Tuz - Yaşar KEMAL

İnsanın Yedi Çağı

Bütün dünya bir sahnedir...

ve bütün erkekler ve kadınlar sadece birer oyuncu...

girerler ve çıkarlar.

bir kişi bir çok rolü birden oynar,

bu oyun insanın yedi çağıdır...

ilk rol bebeklik çağıdır,

dadısının kollarında agucuk yaparken...

sonra mızıkçı bir okul çocuğu...

çantası elinde,

yüzünde sabahın parlaklığı

ayağını sürerek okula gider...

daha sonra aşık delikanlı gelir,

iç çekişleri ve sevgilinin kaşlarına yazılmış şirleriyle...

sonra asker olur,

garip yeminler eder.

leopara benzeyen sakalıyla onurlu ve kıskanç,

savaşta atak ve korkusuz,

topun ağzında bile şöhretin hayallerini kurar...

sonra hakimliğe başlar,

şişman göbeği lezzetli etlerle dolu,

gözleri ciddi, sakalı ciddi kesimli...

bilge atasözleri ve modern örneklerle konuşur

ve böylece rolünü oynar...

altıncı çağında ise palyaço giysileriyle,

gözünde gözlüğü,

yanında çantası,

gençliğinden kalma pantalonu

zayıflamış vücuduna bol gelir.

ve kalın erkek sesi,

çocukluğundaki gibi incelir.

son çağda bu olaylı tarih sona erer.

ikinci çocukla her şey biter.

dişsiz,

gözsüz,

tatsız,

hiç bir şeysiz..

"Nasıl Hoşunuza Giderse" 3. Bölüm 7. Trajedya / William Shakespeare

Sessiz(ce)

ürküyorum...

...dışarıdan baktığımda,

kemiklerimin kırıklığında,

kanayan geceye boşalıyorum.

korkuyorum...

daha bi sesiz,

daha bi fırtınalı

bu hal(sizlik)...

susuyorum...

...süreksizlik mevcut yaşamın bacaklarında.

çarpık ve zayıf...

en kısa mesafeli koşularda bile,

nefesi tıkanıp,

dalağı şişmekte hayatın.

esiri olduğumuz

kadın/adam,

yaşam...

konuşuyorum...

tecavüze uğramış,

zorla kirletilmiş,

süt dişleri oluşmamışken,

avlanma öğretilmiş insan

acınacak haldesin.

ölüyorum...

sesiz-

.ce.

Liberter Kedi