İnsan dramının bilincin de olmadan yaşayanlar. Sizin düzeninizden kaçıyorum, yıkıyorum ve isyan ediyorum. Mücadelemi size inat, sizin aranızada veriyorum ve size karşı şuanlık tekim unutmayın. Görgüden söz kesen, görgüsüz görgülüler. Sizin aranızda geçirdiğim vakitlerin, yaşandığı anlarda hep bir karamsarlık giyindiririm yüzüme. İçime doğan karanlık güneşin getirdiği gerçeklik üzerine, anlamsızca konumlarınızın nasılda sıradan bir noktada olduğunu, ve olduğunuz konumlarınız içerisinde nasıl da yönetilme güdüsünü kabul etmeyenlerin fikirlerini anlayamayışınız ile itirazlarınıza düşen zevzekliğinizle, bakalımda nereye vArmanıza sebeb olacak.
Her sabah kalktığınız da kendinizi askıdan çıkarıp sokaklara atmanızı neden kabullenmiyorsunuzda, sonralarını düşünmeyen, yönlendirilmeyi sevmeyen, isyanı sesizce kelimlerinde haykıran, sizden beklentisi olmayanlardan ne istiyorsunuz? Kirletiyorsunuz bütün hayalleri. Neden tecavüz ediyorsunuz saf düşüncelerin getirebileceklerine, neden kendinize hakim olamadığınızı itiraf edemeyipte, hükmetmeye çalışıyorsunuz. İnsanlık trajedisine korkuyla bakanlara daha ne kadar hükümler yüklemeye çalışacaksınız. Siz hiç yaşamın ucuna doğru kanat çırptınızmı ki? Siz hiç duygularınızın yönlendirilmek istendiğini anladığınız anda, duygularınızı yaka bildinizmi? ....Ve fazlası sırala gelsin diye düşünsemde, maalesef cevabı hayır olacak. Hep yaşamınız eski bir bahçede kurulu çardağın içerisinde barındırdığı ve sakladığı hatıralar kadar bile temiz olamıyacak. Eski bir sevginin, eski bir sevgilinin yaşatmadığı hayalleriniz ile bunalımlarınız ile yitip gideceksiniz. Kirlettiklerinizi göremeden bir mendil gibi bir kenara atılacaksınız ama maalesef farkına varamıyacaksınız hiçbirşeyin!
Her sabah kalktığınız da kendinizi askıdan çıkarıp sokaklara atmanızı neden kabullenmiyorsunuzda, sonralarını düşünmeyen, yönlendirilmeyi sevmeyen, isyanı sesizce kelimlerinde haykıran, sizden beklentisi olmayanlardan ne istiyorsunuz? Kirletiyorsunuz bütün hayalleri. Neden tecavüz ediyorsunuz saf düşüncelerin getirebileceklerine, neden kendinize hakim olamadığınızı itiraf edemeyipte, hükmetmeye çalışıyorsunuz. İnsanlık trajedisine korkuyla bakanlara daha ne kadar hükümler yüklemeye çalışacaksınız. Siz hiç yaşamın ucuna doğru kanat çırptınızmı ki? Siz hiç duygularınızın yönlendirilmek istendiğini anladığınız anda, duygularınızı yaka bildinizmi? ....Ve fazlası sırala gelsin diye düşünsemde, maalesef cevabı hayır olacak. Hep yaşamınız eski bir bahçede kurulu çardağın içerisinde barındırdığı ve sakladığı hatıralar kadar bile temiz olamıyacak. Eski bir sevginin, eski bir sevgilinin yaşatmadığı hayalleriniz ile bunalımlarınız ile yitip gideceksiniz. Kirlettiklerinizi göremeden bir mendil gibi bir kenara atılacaksınız ama maalesef farkına varamıyacaksınız hiçbirşeyin!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder