bir gün oturduğum yerden kalkıp koşarak uzaktakine doğru, özlemle sarılacağımı düşünemezken; bugün kendimi yalanladım.
gözlerinin ardındaki temiz dünya'dan, gözlerime gönderdiği tebessümler varlığımı mülkiyetlendiriyor. mutluluk soruların bittiği yerse, ben onun gözleri arkasında sadece dinlendiğimi biliyorum.
müzik ile onun zihninde kazıdıklarını topralaman. ardından elinde kenetlenen parmakları arasında hapsolman seni mahkum eder. mutluluk iki kişilikli olmaksa, ben onunla dünyanın en mutlu şizofreniyim.
bazen tüm bağlantılarımı içerisinde bulunduğum ortamdan kesmem, seninle hayalimizde yaptığımız zinalardandır.
herşeyin içerisinde, sözcüklerin öbeğinde, hayallerin düş pişimlerinde, gölgelerin zihin labirentlerinde senin imgelerinin olması ise nüfuz ettiğin anlarımla alakalı.
seni seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder