29 Kasım 2012 Perşembe

maximum increment

bazen hiç kapanmayacak yaralarımızı anı katlederek pansuman ederiz.
eski defterlerin yırtık sayfalarından silinmeyenler, yüreğimizi kanatır.
ve sevda bir destan gibi olan yüreğinizi ondan alır.
tıpkı tahir ile zühre'nin sevgisi gibi...

afşar timuçin


sevgi denen şey yücedir.
onuruna yediremez sönmeyi,
sevgi denen şey,
kendini horlamaz.
benimsemez yolundan dönmeyi.

sevgi denen şey sonsuzdur.
ne zaman tanır,
kendine ne de yer 
kendini hiçbir şeyde sınırlamaz. 
sevgi denen şey,
sevgisizden korkmaz 
direnir 
doğru sayar kendini
tek yücelik bilmeyi


p.s: bir yüreği delik, herşeyi kendi klozet genişliğindeki dünyasıyla eşleştirir.


2 yorum:

edagbulut dedi ki...

şairlerin şiirleri kardeştir biraz :)

mutlu birleşmesine hiçbir engel yok bence
gerçekten sevenlerin. sevgi demem sevgiye
bir döneklik yaparsa bir değişme görünce,
başka yola saparsa sevgili saptı diye:
hayır, sevgi besbelli sağlam bir nirengidir,
boraları gözler de sallanmaz, göğüs gerer,
gemilere yön veren yıldızların dengidir,
değeri bilinmeden başı ta göğe erer.
zamanın soytarısı değildir sevgi asla,
gül yüzlüler göçse de orağına düşerek
o değişmez kısacık günlerle haftalarla,
direnir ve kanatlanır mahşerin ucuna dek.

yanılıyorsam bunda ve çıkarsa yanlışım,
ne hiç kimse sevmiştir, ne ben şiir yazmışım

w. Shakespeare

Unknown dedi ki...

insan olgusunun en bakire yeri sevgi olduğundan kardeşliği benzer olsa. bugünlerin mekanik sevgilerindeki döneklik ise biraz yürek kevaşeliğinden olsa gerek diye düşünüyorum.